Ministerie van hysterie

Het jaar is nog geen maand oud en ik (Lucas Vanclooster) doe al een literaire ontdekking van formaat, uit eigen stad dan nog: “Ministerie van Hysterie”, van de bijna  36-jarige Laura Buelinckx, vorig jaar uitgegeven bij Horizon, waar ook Rudy Vranckx verschijnt, en vreemd genoeg nogal onopgemerkt gebleven. Onterecht om verschillende redenen. Het is echt goed, actueel, ondeugend, charmant, fris…

Onder dezelfde titel “Ministerie van Hysterie” is Laura Buelinckx actief op verscheidene sociale media. Ze post allerlei berichten en gedichten, gedachten en grappen, die erg dicht op haar huid zitten. Het boek is daar een onrechtstreekse spin-off van. “Ministerie van Hysterie” is een bundeling van zowat 50 teksten van 3 of 4 bladzijden, schetsen, columns, “cursiefjes”, onthullingen, meningen… De bijdragen zijn alfabetisch geordend, en gaan van AAMBEIEN (èèkes) tot ZWAAR BEROEP. Elke nieuwe letter wordt aangekondigd door een leuke Roy Lichtenstein-achtige tekening van een knappe jonge vrouw die iets doet met de betreffende klinker of medeklinker. Dat Ministerie is haar gezin. Zij is minister van agitatie, opwinding en opperste ontroering, haar man vervult de taak van crisismanager (vooral tijdens de renovatie van een oud herenhuis en als zijn vrouw over haar toeren is) en de baby kreeg de titel van kabinetschef.

Het boek is bijzonder verfrissend en knap geschreven, vaak geestig en vooral heel erg vrouwelijk. Laura Buelinckx noemt zichzelve een meisje van 30. Haar thema’s komen uit de eigen biotoop: huis, gezin, werk. Het meeste speelt zich af in wat ze noemt de “grote kleine” of “kleine grote” stad, en dat is Vilvoorde. Wie de Zennestad kent, krijgt wat extra leesplezier; wie Vilvoorde koud laat, mist weinig.

Af en toe haalt de auteur fors uit naar extreemrechts, de hufterigheid op de sociale media, terwijl ze toch helemaal niet in het vak “woke” thuishoort. Een originele authentieke integere stem dus. Of toch niet helemaal; ze is een fan van Dirk De Wachter… Wat vooral opvalt zijn het realisme, de ironie, de zelfrelativering. Neen, het moederschap in al zijn aspecten is geen sprookjesachtige gebeurtenis en lesgeven blijkt een hele klus. Zelf is Laura Buelinckx leerkracht Nederlands in het 5e en 6e jaar van het Atheneum. Ik weet uit heel betrouwbare bron dat “mevrouw Buelinckx” dat heel goed doet en er met veel inzet en nachtenlange voorbereiding in slaagt om zelfverklaarde poëziehaters toch te motiveren voor taal en literatuur. Wie het onderwijs onderschat of beledigt, krijgt in haar boek de volle laag.

Liefde is een dagvullende taak. In enkele weemoedige teksten evoceert ze haar eerste stappen op de weg van verliefdheid en relaties, en hoe ze van lelijk eendje (denkt ze) evolueert naar een min of meer aantrekkelijke jonge vrouw. Ook tijdens haar zwangerschap blijft ze zichzelf toonbaar vinden. Maar Laura toch!

Kortom, een fijne leeservaring, dat “Ministerie”, vaak fel, slim, wijs, heftig of verrassend en zowaar beklijvend. Uiteraard zijn er ook enkele zwakkere teksten en her en der geeft ze wat too much information. Maar toch, een revelatie!

Lucas Vanclooster

Advertentie